Tatiana

Moja próba narysowania mamy Remiego z Barw Biedy :D Celowo wygląda na młodszą niż jej syn. Ona jest z takich co się nie starzeją. Widywałam takich ludzi, co się nie starzeją. Jedni mówią na to "dobre geny", ja mówię na to "pakt z diabłem". W przypadku mamy Remiego to byłaby prawdopodobnie mieszanka dwóch powyższych, a także konserwacji wódką i mrozem.

Stworzenia

"Co to jest" - spytała mnie znajoma. Mówię jej, że to są takie demonowate stworzenia z mojego słynnego nigdy nie powstałego uniwersum pseudofantasy, które występują parami wyglądają jak to co ostatnio zjadły. "To co one ostatnio zjadły?" - spytała mnie. Odpowiedziałam, że jeden z nich zjadł małą dziewczynkę, a drugi wielkie pijawkowate chujwieco. "Właściwie to jak smakuje takie wielkie pijawkowate chujwieco?". No cóż., myślę, że jak nieszczęście D:

Zgubek

Z serii postaci z moich tworów, których nigdy nie stworzę, ale całe życie będę twierdzić, że kiedyś jednak to zrobię - oto święty od zaginionych kul, czyli Zgubek (tak, to jest inspiracja świętym od morderców). Kto ma go w drużynie jest nietrafialny przez kule, bełty i strzały, a jak się jest pod ostrzałem to się mówi "Zgubek, nie patrz" i on wtedy chowa twarz w dłonie i jest się nietrafialnym podwójnie. Bo jest się nietrafialnym tylko od kul, których Zgubek nie widzi, a on jest, czujecie, niewidomy. Nie pytajcie jak to działa, tak po prostu jest!

Poza tym święty od zagubionych kul jest świętym komplementarnym ze świętym od rykoszetów :)

Eksperyment ze stylem

Niby się powinno mieć najpierw jakiś styl, żeby móc z nim eksperymentować, ale fuck the police :D

Driada

Meh

Zrobiłam sobie listę rzeczy do zrobienia. Znalazło się na niej dużo pozycji, w tym odpisanie na zaległe maile, jakieś zlecenia i takie tam. Spontanicznie zrobiłam więc szkic oddający mój transcendentalny stan ciała i ducha, reprezentujący moje podejście do świata w tej chwili.

 

Naprawdę by się przydał asystent do ogarniania tego całego burdelu ;__;

Bazgru bazgru

Chyba nieźle jak na mnie (pewnie rano zmienię zdanie :D)
Zawsze jak obserwowałam jak ludzie rysują zastanawiałam się skąd wiedzą, primo, gdzie teraz smyrać ołówkiem rysunek, secundo, skąd wiedzą, że skończyli. O ile w tego typu rysunkach tej pierwszej rzeczy nie rozgryzłam u siebie do dziś, o tyle odpowiedź na drugą brzmi "jak się zmęczę". Albo jak już naprawdę nie mam pomysłu na to, co dalej ;)

I draw monsters

Jakaś faza na rysowanie anorektyczne, moje rysunki przechodzą ewolucję w stronę stickmana :P

Szkic

Cały wieczór robię jakieś emo szkice joł.

Marshall

Jebłam fanart. To jest postać z Adventure time. Fajnie się to rysuje, bo styl podobny do chatkowego ;) W najbliższym czasie planuję napisać niemalże esej naukowy na temat tej kreskówki. Czy felieton raczej. Póki co - siedzę w internetach oglądam fanarty z Marshallem.
Wsiąkłam.

Bazgranie dzisiejsze

Wreszcie coś rysuję omg ile można robić przerwy dammit

Z serii reaktywacja starych postaci: Erstlin.

Był zaklęćtwórcą – freelancerem, półelfem. Narobił sobie dzieci, nie był do końca pewny jak, kiedy i z kim, ale chodziły takie po domu, to optymistycznie zakładał, że to jego. Było tego sztuk 6, straszne kundle rasowe :P Potomstwo Erstlina tworzyło najlepszy skład drużyny RPG ever: złodziej, kapłan, czarny mag, battle mag, listonosz i kowal artystyczny (właściwie kowalka artystyczna).

Tak całkiem zdrowy psychicznie to ten pan też nie był, bo jak miał w domu jakieś swoje niemowlę na przykład, to potrafił mieć takie akcje, że w jednym ręku dzierżył dziecko, w drugim książkę, po czym potrafił dziecko odłożyć na półkę, a książkę ułożyć w kołysce i w poczuciu spełnionego rodzicielskiego obowiązku iść spać. Nie jestem do końca pewna jaką metodą te wszystkie dzieci przeżyły.

Co do samego rysunku to kreskę mam ostatnio wybitnie rozchwianą, brudną i szkicową. No i joł, niech sobie będzie w sumie, lepsza taka niż żadna ;)

Reaktywacja postaci - Kakuto

Kakuto jest postacią z mojego Wielce Rozbudowanego Uniwersum Fantasy, należał do rasy co się nazywała Abbyści i każdy przedstawiciel owej rasy wyglądał jak ćpun w fazie terminalnej. Gdzieś pogubiłam oczywiście zaczątki opowiadań z nim, pamiętam jednak że szczególnie podobało mi się jego mieszkanie, gdzie na kominku trzymał butelki po coli, w których były zamknięte dusze ludzkie - na wypadek, gdyby się obudził i był głodny :D Taki to był kwardy madafaka.

Ten rysunek ma identyczną kompozycję i "wynurzenie" z czerni jak mój stary rysunek z nim. Pamiętam jak silnie natchnęło mnie wtedy "Wait and bleed" Slipknota i tak sobie nakurwiałam kartkę na czarno farbą, a mina ma zdradzała zaburzenia emocjonalne. Przyłapała mnie na tym mama i musiałam jej tłumaczyć, że to nie jest tak jak myśli. Ach, młodość...

Jakoś rysowanie tych postaci i przypominanie sobie ich mnie cieszy. Mało co mnie cieszy, więc progress.

Wreszcie nowe coś

Pisałam ostatnio na fanpage chatki, że znalazłam swój stary, stary komiks. Rysowałam go jakoś we wczesnej podstawówce i na papierze w kratkę, bo tak przecież łatwiej się rysowało kadry :D Wrzucam Wam jeden skan, z litości nad wszelkim żywym stworzeniem wymazałam tekst :D

Ale miało toto 112 stron i było w moim mniemaniu bardzo gangsta, z dziwkami, walkami gangów, wstrzykiwaniem sobie maryhuaniny (DOSŁOWNIE!) i wszystkim. Pamiętam inspirację filmem "Dagnerous minds". Hmm. Może bym nawet zrobiła remake tej historii gdyby tu była jakaś historia, a nie postaci przewijające się kompletnie bez sensu, ładu i składu i po nic, ale miałam silne najście, żeby jeszcze raz narysować główną bohaterkę. Co też uczyniłam.

Jest totalnie mangowa, bo w tamtych czasach nakurwiałam mangę bardzo namiętnie i wyobrażałam sobie, jak to ja też będę rysować mangi na 3500 tomów i każdy będzie bardziej epicki od drugiego. Czasy te wspominam z łezką zażenowania i sentymentu.

Chcę w każdym razie narysować jeszcze Lenę z tego komiksu (tak, TĘ LENĘ... Jako postać jest ze mną od bardzo, bardzo dawna ;)) wg "dizajnu" jaki miała wtedy, czyli włosy proste do łopatek i potem nagle kręcone od łopatek do pasa + z jakiegoś powodu koniczynka czterolistna na policzku.

A potem jak to uczucie mnie nie opuści to zacznę rysować resztę starych postaci, bo wiele z nich wciąż od tej wczesnej podstawówki jest aktualna. I kiedyś, kiedyś spisze ich historie jak będę na to gotowa. Czyli pewnie po pięćdziesiątce :P Czyli pewnie nigdy, bo nie planuję żyć tak długo ;p

Idę Wam rysować jakiegoś sexy króliczka na wielkanoc ;)

- Ślimok

Hello kitty

Koszulka niesamowicie komponuje się z bransoletką z podróby skóry, ćwiekami i czaszkami, a także z glanami. Jeszcze pasek w ćwieki do pełni szczęścia...

Mices

Zrobiłam sobie takiego doodla licząc, że jak cokolwiek narysuję to mi to coś pomoże. Średnia teoria jednak :P
W każdym razie lubię sobie czasem rysować takie "interakcje" ;)

Atoportret

Dawno tak nie udało mi się uchwycić głębi mej osobowości w autoportrecie...

Doodle

Koty i myszy to mój wielki fetysz doodlowy. Te upośledzone też.

Mordka na dziś

Jakiśtam sobie mroczny ryjek. Nauczyłam się nawet czegoś nowego przy nim, czyli że za mocno robię światła na paszczy i po długiej medytacji je w dużej mierze zgasiłam i jest lepiej. Progres!

Kobieta i gacki

Chciałam narysować metalówę, to mi wyszedł jakiś pseudogotycki kopciuszek no. Ech.

coś + update - samiczka cosia

WTF I just made.

 Zrobiłam samiczkę, żeby cosiowi  nie było smutno.
Wielka lekcja na dziś jest taka, że pędzel 2 z pen pressure wygląda jak ołówek.

Barbarzynka

Pierwsze (pseudo)fantasy since, like, everrr.
Z rysowaniem mam jak z mieszkaniem - im większy syf tym bardziej mi swojsko.

Rysowanie jest prokrastynacją

Prokrastynuję rysowanie rysowaniem. Jestem taka sprytna, że aż nie ogarniam jak bardzo jestem sprytna.
Nie mam już siły kończyć tego obrazka, a mam wenę to wrzucić zanim wstanę rano i uznam, że to się nie nadaje do pokazywania (jak większość tego co robię :P)

Jest to moja próba zmierzenia się z proporcjami i ambitnym kolorowaniem, taki z więcej niż trzema odcieniami i w ogóle. Na początku chciałam tylko wziąć z siebie zdjęcie jakiejś babki i sobie na niej porysować proporcje. A potem te proporcje wzięłam i zaczęłam kolorować wspomagając się próbnikiem barw. Ostatecznie i tak na końcu pobrudziłam na czarno, ja nie mogę tak po prostu nie pobrudzić na czarno.
poza tym wpadłam na bardzo odkrywczą myśl, że przy rysowaniu portretów najgorzej wychodzą mi oczy, nos, włosy, kości policzkowe, usta i kolorowanie/ cieniowanie. No :)
Fajnie tak popacać fotoszopa, bez obowiązku i w ogóle.

Rozgrzewka

Poranna rozgrzewka przed rysowaniem dużego zlecenia komiksowego alias prokrastynacja przed dzwonieniem do podwykonawcy.

Tule mi chociaż z tych lat komiksowania przyszło, że efekt lustra mi się poprawił. W sensie, że po odwróceniu rysunek wciąż jest znośny.
Gdzieśtam w duszy czuję, że powinnam zacząć szkicować jakieś fantasy, bo za x lat chcę robić komiks fantasy, ale tak naprawdę, to mam chęć rysować dominy... Głupia Lena i jej BDSMowski klimat no.
Ech.

Unexpected drawing time

Revv mnie zaatakowała takim czymś

 No to narysowałam:

Przy okazji zaznałam refleksji, że mam straszną spinę dupy jeśli chodzi o rysowanie i where the fuck did the fun part go. Jestem prawie pewna, że kiedyś był w tym jakiś fun part. Chyba musiał być, nie? jakiś. Coś. Gdzieś. Nie wiem.